Suriye’de 12 yıllık iç savaşın ardından, Suriye’nin kuzeybatısındaki bu cep, ülkenin dört bir yanından milyonlarca insana ev sahipliği yapıyor, isimleri ve geçmişleri genellikle yerinden edilme ve izolasyon nedeniyle gizleniyor. Yardım görevlileri kayıplar için hastaneleri didik didik ararken, aileler umut bağladı ve dua etti.
Felaketten bir haftadan fazla uzakta, ölü sayısı 41.000’in üzerinde, geniş aileler ve Türkiye-Suriye sınırının her iki tarafındaki yetkililer hala kaç çocuğun yetim kaldığını ve onlara nasıl bakılacağını çözmeye çalışıyor. Çadırlara ve hastane koğuşlarına dağılmış durumdalar, arabalarda ya da bıraktıkları en yakın akrabalarının dairelerinde uyuyorlar.
On iki yaşındaki Mezyan, yaşına göre uzun boyludur. En büyük kızıydı evin ve Raşit adında ikiz bir erkek kardeşi vardı. Şimdi hepsi gitti. Sessizce konuşarak amcasının yanında durdu. Kurtarma ekipleri onu harabelerden çıkardığından beri evini görmeye gitmemişti. Herhangi bir eşyasını geri almak istemedi. Ben sadece annemi istiyorum, dedi.
Türkiye yetimlerin sayısını takip etmek için elinden gelenin en iyisini yaparken hükümet Cuma günü kurtarılan 263 çocuğun ailelerine ulaşılamadığını söyledi – Suriyeli yetkililer daha karmaşık bir mücadeleyle karşı karşıya. Hükümetin kontrolündeki bölgelerde toplanan rakamlar, sivil toplum kuruluşlarının kendi rakamlarını kaydettiği ancak bunları bir araya getirmek için çok az imkana sahip olduğu, isyancıların kontrolündeki kuzeybatıda toplanan rakamlarla paylaşılmayacak.
Türkiye’ye dünyanın dört bir yanından yardım ve kurtarma ekipleri akın etti. Devlet kayıtları daha iyi. Ancak kimsesiz çocuklara bakma görevi de bir o kadar göz korkutucu.
Gaziantep’te bir hastanenin bakım sorumlusu Ayşe Hilal Şahin, Pazartesi günü yaptığı açıklamada, depremden bu yana en az 60 çocuğu tedavi ettiklerini ve çoğunun en az bir ebeveynini kaybettiğini söyledi.
Bir koğuşta, üzerinde futbol forması olan 9 yaşındaki bir çocuk, yaraları iyileşirken amcasıyla oturup sohbet ediyordu. Yıkılan evinden kurtarılmadan önce enkaz altında 156 saat hayatta kaldı. Çocuk, en sevdiği oyuncunun Cristiano Ronaldo olduğunu söyledi. Büyüyünce pilot olmak istiyordu. Amcası sessizce dinledi.
Çocuğa ailesinin öldüğünü söylemedi. “Psikologlar ona erken söylememizi söylediler, çünkü umutlanmasını istemiyoruz” dedi. “Fiziksel olarak iyileşmesini bekliyoruz ve sonra ona söyleyeceğiz.”dedi
